Τετάρτη, Ιουνίου 10, 2015

Δεν χρειάζονται πολλές κουβέντες...


Ο κυρίαρχος των δυο κόσμων... Αλέξανδρος Γ΄ ο Μακεδών ή Αλέξανδρος ο Μέγας ή Μέγας Αλέξανδρος. Γεννήθηκε στην Πέλλα της Μακεδονίας τον Ιούλιο του έτους 356 π.Χ.
Πέθανε στην Βαβυλώνα, στο παλάτι του Ναβουχοδονόσορα Β' στις 10 Ιουνίου του 323 π.Χ., σε ηλικία ακριβώς 32 ετών και 11 μηνών.

ΔΙΣΤΟΜΟ



Στις 10 Ιουνίου του 1944 ο Fritz Laufenbach, λοχαγός των SS του 2ου λόχου του 1ου τάγματος του 7ου τεθωρακισμένου συντάγματος της αστυνομίας SS, έλαβε διαταγή να μετακινήσει τον λόχο του από την Λειβαδιά προς το Δίστομο, Στείρι και Κυριάκι με σκοπό τον εντοπισμό ανταρτών στην δυτική πλευρά του Ελικώνα. Σαν δόλωμα οι Γερμανοί είχαν 2 επιταγμένα Ελληνικά φορτηγά γεμάτα με άνδρες των SS μεταμφιεσμένους σε χωρικούς, που προπορεύονταν της κύριας φάλαγγας. Ταυτόχρονα ο 10ος και 11ος λόχος του 3ου τάγματος από την Άμφισσα κατευθυνόταν προς το Δίστομο για να συναντήσουν τον 2ο λόχο. Οι 3 λόχοι συναντήθηκαν χωρίς να έχουν εντοπίσει αντάρτες εκτός από 18 παιδιά που κρύβονταν σε γύρω στάνες. Έξι από τα παιδιά που προσπάθησαν να δραπετεύσουν εκτελέστηκαν. Οι Γερμανοί μπήκαν στο Δίστομο και εκφοβίζοντας τους χωρικούς έμαθαν ότι υπήρχαν αντάρτες στο Στείρι. Ο 2ος λόχος κατευθύνθηκε προς τα εκεί και στην θέση Λιθαράκι ,περιοχή του Στειρίου έπεσε σε ενέδρα των ανταρτών του 11ου λόχου του 3ου τάγματος του 34ου συντάγματος του ΕΛΑΣ. Η μάχη του Στειρίου ήταν σκληρή και κράτησε περίπου μέχρι τις δύο το μεσημέρι αναγκάζοντας τους Γερμανούς σε οπισθοχώρηση.
Αν και από το χωριό Δίστομο τα Γερμανικά στρατεύματα δεν δέχθηκαν κάποια πρόκληση (αν και μεταπολεμικά το ισχυρίστηκαν οι Γερμανοί κατηγορούμενοι της σφαγής), για λόγους αντεκδίκησης ο 2ος λόχος του 8ού Συντάγματος της 4ής Αστυνομικής Τεθωρακισμένης Μεραρχίας Γρεναδιέρων των Ες Ες και άρχισε την σφαγή όσων κατοίκων έβρισκαν στο χωριό. Η μανία τους ήταν τόσο μεγάλη, ώστε δεν ξεχώριζαν από το μακελειό ούτε τα γυναικόπαιδα ούτε τους ηλικιωμένους. Τον ιερέα του χωριού τον αποκεφάλισαν, βρέφη εκτελέστηκαν και γυναίκες βιάστηκαν πριν θανατωθούν. Η σφαγή σταμάτησε μόνον όταν νύχτωσε και αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στην Λειβαδιά, αφού πρώτα έκαψαν τα σπίτια του χωριού. Οι εκτελέσεις συνεχίστηκαν και κατά την επιστροφή των Γερμανών στην βάση τους, καθώς σκότωναν όποιον άμαχο έβρισκαν στον δρόμο τους. Οι νεκροί του Δίστομου έφτασαν τους 228, εκ των οποίων οι 117 γυναίκες και 111 άντρες, ανάμεσά τους 53 παιδιά κάτω των 16 χρόνων. Η μαρτυρία του απεσταλμένου του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού Eλβετού George Wehrly ο οποίος έφτασε στο Δίστομο μετά λίγες μέρες μιλάει για 600 νεκρούς στην ευρύτερη περιοχή.

Ένας από τους επί κεφαλής που θεωρήθηκε υπεύθυνος για την σφαγή στο Δίστομο Χανς Τσάμπελ (Hans Zampel) μετά το τέλος του πολέμου συνελήφθη στην Γαλλία και εκδόθηκε στην Ελλάδα. Στην πορεία ζητήθηκε η μεταφορά του στην Γερμανία για τις εκεί έρευνες όπου και παρέμεινε. Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες ζει ως σήμερα ελεύθερος.

Ο λοχαγός των SS Φριτς Λάουτενμπαχ (Fritz Lautenbach) είναι ο άνθρωπος που εκτέλεσε την εντολή και συνέταξε την σχετική ψευδή αναφορά. Η αναφορά του Lautenbach αμφισβητήθηκε άμεσα από τον επίσης αυτόπτη μάρτυρα της μυστικης αστυνομίας, Georg Koch, o οποίος συνόδευε την αποστολή.

Τις 24 Ιουνίου 1944, οι Γερμανοί επανήλθαν και έκαψαν τα σπίτια και τις θημωνιές στα αλώνια του Στειρίου, χωρίς ανθρώπινες απώλειες αφού οι κάτοικοι του είχαν προλάβει να κρυφτούν σε γειτονικές δύσβατες περιοχές του χωριού.

Μέλη του ίδιου συντάγματος είχαν πραγματοποιήσει ένα μήνα μόλις πριν, την Σφαγή της Κλεισούρας με 273 αμάχους νεκρούς ανάμεσα τους παιδιά και βρέφη.

Τα ιστορικά αίτια της Σφαγής του Δίστομου. Η ομιλία του Μιχάλη Λυμπεράτου κατά την παρουσίαση του βιβλίου ΔΙΣΤΟΜΟ 10 ΙΟΥΝΙΟΥ 1944 - ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ανακτήθηκε στις 17/6/2014
70 χρόνια από τις σφαγές σε Δίστομο και Οραντούρ, Christian Ignatzi / Άρης Καλτιριμτζής http://www.dw.de/, ανακτήθηκε στις 18/6/2014
Μάγερ, Χέρμαν Φρανκ, Αιματοβαμμένο Έντελβαϊς. Η 1η Ορεινή Μεραρχία, το 22ο Σώμα Στρατού και η εγκληματική δράση τους στην Ελλάδα, 1943-1944, Τόμος Β', Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήνα 2009, σελ. 167
Δήμος Διστόμου, Σφαγή του Διστόμου









Τρίτη, Ιουνίου 09, 2015

Καλή μας Νύχτα..


Αλκυόνη Αγαπημένη...



Η ζωή δεν μαθαίνεται από δεύτερο χέρι..
Δεν είναι μια κυρία που φτάνει μόνο να στη συστήσουν
με όλους τους κανόνες της ευγένειας κι εσύ
να χαμογελάς,.. να κάμεις ελαφρά υπόκλιση και
να πεις χαίρω πολύ…
Ζήσε για να μάθεις…
Πάρε τα ρίσκα σου..
Μη φοβάσαι…



«"Να ονειρεύεσαι ..." μου 'λεγε ένας φίλος που μ' αγαπούσε και με ήξερε καλά.


Τα όνειρα, συνήθως προδίδουν.
Παραπλανούν.
Καμιά φορά και σκοτώνουν.
Όμως, δεν γίνεται να ζεις χωρίς να ονειρεύεσαι ...
Δεν έχει νόημα.
Δεν έχει ουσία.
Να ονειρεύεσαι!
Κοίτα μόνο να 'χεις σταμπάρει καλά την έξοδο κινδύνου από τα όνειρά σου.
Τότε σώζεσαι ...


Και ποια είναι η έξοδος κινδύνου;
Τίποτα δεν είναι στη ζωή, το παν!
Έχει και παρακάτω ...;
Έχει κι άλλο ...
Προχώρα, λοιπόν, ξεκόλλα!
Αυτή είναι η έξοδος κινδύνου!»


"Όλα σε 'μένα βρήκαν να συμβούν;" Αυτή την καραμέλα γλείφεις συνεχώς και κλαίγεσαι. Όλα συμβαίνουν σε όλους μάτια μου. Στ΄ορκίζομαι......................Δες τα όλα από την αστεία τους πλευρά. Κάνε λίγο καλαμπούρι. Έστω και μαύρο. Ωφελεί. Κι αν θες να ξέρεις ο μεγαλύτερος χωρατατζής είναι ο Θεός. Ακόμα δεν το ΄χεις καταλάβει;

Casting Ψυχών



Ένας απίστευτος σκηνοθέτης ξυπνά μέσα μας και μια άγρια χαρά μας κατακλύζει όταν πρόκειτε να γνωρίσουμε κάποιον άνθρωπο. Το σκηνικό στήνεται, το σενάριο έχει ήδη γραφτεί πότε από ένα σεναριογράφο πότε από δύο.  Ο Διευθυντής φωτογραφίας λαμβάνει θέση, φωτισμός απαραίτητος και έτοιμος, σκηνικά, κοστούμια όλα έτοιμα. Και έρχεται η στιγμή του casting... ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ... και τότε ανοίγουν τα portfolio... για να δω τι έχω, ψηλός, καστανός με πράσινα μάτια... μμμμ... μου κάνει για αυτό το έργο??? Για να ρίξω μια ματιά ακόμα, << αυτή ποια είναι?? έχει κορμί λαμπάδα? είναι ξανθιά φυσική ή βαμμένη? είναι καστανή? είναι κοντή? είναι ψηλή? είναι παχιά? έχει π@π@ για brazilian μαγιό? Και στοιβάζονται οι υποψήφιοι...
Σαν ένα παζάρι, σαν μια λαϊκή αγορά όπου μπορείς να διαλέξεις πάντα κάτω από συγκεκριμένα standars. 
Εμείς οι σκηνοθέτες έχουμε φτιάξει μια συγκεκριμένη εικόνα του πρωταγωνιστή στη ζωή μας έτσι δεν είναι? Δικό μας το έργο, δικό μας το σκηνικό, δικά μας όλα, άρα?? Εμείς το μαχαίρι εμείς και το πεπόνι... Καμμιά φορά σχεδόν πάντα όμως και στους πρωταγωινστές δεν υπάρχει αξιοκρατία... Μπορεί το έργο να είναι εξαιρετικό και να έχει όλα τα προγνωστικά με το μέρος του για το επικείμενο Oscar, αλλά... αλλά... αν είσαι λίγο παχουλή, λίγο κοντούλα και κάνεις το λάθος να ερωτευτείς συγκεκριμένης φύσης και θέσης πρωταγωνιστή, αν είσαι αντράκι με κοιλίτσα και λίγο αέρα στα μαλλάκια και θελήσεις στο έργο σου για πρωταγωνίστρια, τότε ακούς από τα καμαρίνια του μυαλού .. << που πας ρε Καραμήτρο... !!! >>   
Και τότε αναρωτιέσαι ... Τι δε πήγε καλα??? Όλα ήταν... είναι... τέλεια, γιατί??? 

Συνεχίζεται...