Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Στίχοι της Ζωής μου. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Στίχοι της Ζωής μου. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη, Απριλίου 01, 2014

Εξομολογητικά Ακούσματα ....



Να ανάβω τσιγάρο και μέσα από τον καπνό του να σε βλέπω, να με πλησιάζεις και να με περιτριγυρίζεις σαν τον δολοφόνο που θέλει να ρίξει τη χαριστική βολή... μη φοβάσαι μάτια μου κάντο βλέπεις χαμογελάω... άσε μου μια ανάσα ακόμα για την τελευταία ρουφηξιά... όμως μη κλάψεις χαμογέλα και εσύ,γιατί εσύ και εγώ μοιάζουμε... σε έχω ήδη σκοτώσει...









Να σε βλέπω μέσα από τον παροξυσμό της έλξης να παρακαλάς για οίκτο ή τουλάχιστον για μια ματιά, αλλού να γυρνάω το βλέμμα και να καταλήγεις να σέρνεσαι να ακουμπήσεις μια χαραμάδα στην ηδονή μου, συγνώμη να ζητάς και να μην υπάρχει.... να αγγίζεις και να μην ακουμπάς... εκδίκηση το λένε.. όχι δεν είναι εκδίκηση, δεν μπορείς να εκδικηθείς τον εαυτό σου...



 


Σου έκρυψα την αλήθεια για να μην τη μάθεις, δεν ήθελα να σε διαλύσω, δεν θα μπορούσα να το κάνω... κατέληξα όμως πως η πληρωμή σου θα είναι αυτή... να είσαι απών από τα πάντα μου, από το κορμί μου, τη ζωή μου, το δάκρυ μου το γέλιο μου, τη φωνή μου, το βλέμμα μου που τόσο αγαπούσες... απών γιατί έτσι αξίζει η χαριστική βολή μάτια μου...




Λύτρωση ο χορός, έχεις δει πως γυρνάνε στη φωτιά οι πεταλούδες της νύχτας? Έτσι μέχρι να καούν, δε με νοιάζει ποτέ δε με ένοιαζε, ένα βράδυ θυμάμαι σε ρώτησα " πες μου τι άλλο φοβάσαι και θα γίνω" μου απάντησες ότι θες... Έγινα χτες λοιπόν... ακουγόταν τούτος ο ρυθμός και τώρα αυτός ακούγεται... πως είναι λοιπόν το χτες όταν τραγουδά... πως?? 

   

Κυριακή, Φεβρουαρίου 02, 2014

Γιατί τα τραγούδια της Κυριακής έχουν άλλη γλύκα..



Βάρα νταγερέ, βάρα νταγερέ

να πλαντάξει ο πόνος μου μωρέ

γύπας η αγάπη και μου τρώει την καρδιά

σβήνω σαν ανθός στην αμμουδιά




Άσπρα βότσαλα στον ήλιο

και στη θάλασσα

την καρδιά μου

κυριακάτικα την χάλασα




Γύφτισσα τύχη, πες μου τι με σώνει

το απομεσήμερο για δες, ζυγώνει

Γύφτισσα μέρα, στο γυμνό κορμί σου

στην αμμουδιά να κυλιστώ μαζί σου

Παρασκευή, Ιανουαρίου 24, 2014

Για όλους τους Ιππότες της Ψυχής ...



Για την αγάπη των Ιπποτών, από ένα μικρό κόκκινο μαντήλι δεμένο στον αριστερό καρπό, σύμβολο της αφοσίωσης και του γυρισμού, μέχρι τη Λήθη της ουτοπικής Μάχης .... και ποιος δεν αγάπησε τους Ιππότες? Εγώ προσωπικά τους λάτρεψα...


Και κάπως έτσι καλησπέρα...



Ένα ακόμα απόγευμα με καλή μουσική, ζεστή σοκολάτα και παρέα τα ταξίδια μέσα από την περιπλάνηση... Μια γλυκιά καλησπέρα σε όλους τους Αλήτες!!!
   

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 09, 2013

Καθόλου κέφια απόψε...





Όταν με πιάνουν κάποιες στιγμές τα κάτω μου.... βάζω ένα ποτήρι ουίσκι, ανάβω ένα τσιγάρο και κάθομαι μπροστά στο παράθυρο. Αγαπημένη μουσική πάντα να μου κάνει παρέα, δεν θέλω κανένα άλλο δίπλα μου, ακόμα και η ανάσα μου με ενοχλεί. Εκεί είναι που αρχίζω να ανοίγω την ντουλάπα της ψυχής... δεν ξέρω τι θα βγει, δε με νοιάζει..

Αλήτικες καλησπέρες...



Tell me what are the chances

of me drinking alone

of aching for you to the bone?

tell me what are the chances

this bottle could keep me alive

without you by my side?



and Tell me what are the chances

of me meeting you in the rain

with nothing to say...



I had a dream I was on fire

you were watching me closely

then you just left

I had a dream it turned into nightmare

you were light

now only darkness i see,

you were all I desired..



and Tell me what are the chances

of me meeting you in the rain

for second chances...



All my friends seem to remind me

of the bitterness that I feel

and how you despise me..

Tell me please what are the chances

of me leaving doors open wide ...

of you coming in with a smile..



and Tell me what are the chances of me meeting you in the rain

with nothing to say...

and Tell me what are the chances of me meeting you in the rain for second chances...



Tell me please is this the end ?

cause I've run out of chances my friend..

I've run out of chances..

Tell me please I'm closed to myself

I feel beaten and broken again..

beaten and broken..



and Tell me what are the chances of me

leaviing you in the rain

all covered in pain...?

and tell me what are the chances of you

passing me by in your car

when I was still there..

left alone with my chances ,

with my nightmares , withn my hopes and fears to dry...

you are a nightmare... it's a nightmare ...



What are the chances of me...?

What are the chances of you...?


 
 





Μου έχεις τάξει μια εκδρομή
μα είναι για μας η κάθε μέρα βροχή
μ' έχει κουράσει αυτή η διαδρομή
ένα τοπίο όλο όχι και μη

Κι είναι η πόρτα κλειστή
όμως για μένα ήσουν πάντα
μια πληγή ανοιχτή
μα πού ξέρεις μπορεί
να ταξιδέψουμε μια μέρα
ή μια νύχτα μαζί

Θα 'θελα ξανά να με θες
θα 'θελα αέρας να γίνεις
να περνάω τις νύχτες που καίς
το πουκάμισό μου ν' ανοίγεις

Δεν είναι η αγάπη σαν εκδρομή
είναι μια μάχη που 'χει και νικητή
μα τι απ' τα δύο πονάει πιο πολύ
η μοναξιά πονάει ή η επαφή

Μα πού ξέρεις μπορεί
να ταξιδέψουμε μια μέρα
ή μια νύχτα μαζί
κι είναι η πόρτα κλειστή
όμως για μένα ήσουν πάντα
μια πληγή ανοιχτή

Θα 'θελα ξανά να με θες
θα 'θελα αέρας να γίνεις
να περνάω τις νύχτες που καίς
το πουκάμισό μου ν' ανοίγεις

Να 'μαι φάντασμα στη σιωπή
να 'σαι όλα αυτά που φοβάμαι
κι ύστερα με ένα φιλί
μες τα χέρια σου να κοιμάμαι

 




Time is always on the run
We've only just begun
Lovers in the wind


Life is all we have to share
You know we must take care
Lovers in the wind


There was a time when it was hard to know
Reaching out, reaching out for somewhere to go
There was a light born on the darkest day
But no one wants to know
And no one wants to try


Love is all I have to give
It's all I need to live
Lovers in the wind


There was a time when it was hard to know
Reaching out, reaching out for somewhere to go
There was a light born on the darkest day


But no one wants to know
And no one wants to cry

Time is always on the run
We've only just begun
Lovers in the wind

 


Έτσι όπως είμαστε αγκαλιά
έτσι όπως κοιταζόμαστε
βλέπω στα μάτια σου να φέγγει η σκιά
το ίδιο πράγμα καρδιά μου φοβόμαστε
Αν θα νικήσει η στιγμή τη φθορά
αν στο μετά θ΄αγαπιόμαστε

Σε χίλια χρόνια μ΄ακούς σε χίλια χρόνια ξανά
να δώσουμε ραντεβού στο ίδιο σεντόνι αγκαλιά
σε χίλια χρόνια μαζί κι ας μην υπάρχουμε πια
η αγάπη θα ζει χίλια χρόνια μετά

Ούτε θα γίνουμε Θεοί ούτε φως μου το αξίζουμε
πάνω στην άμμο σαν κουκίδες μικρές
τις δυο γραμμές μας με το σώμα ορίζουμε
Κι όταν δε θα΄χω πια για μένα ζωή
θα΄χω για σένα στ΄ορκίζομαι

Σε χίλια χρόνια μ΄ακούς σε χίλια χρόνια ξανά
να δώσουμε ραντεβού στο ίδιο σεντόνι αγκαλιά
σε χίλια χρόνια μαζί κι ας μην υπάρχουμε πια
η αγάπη θα ζει χίλια χρόνια μετά

 


Oceans apart day after day
And I slowly go insane
I hear your voice on the line
But it doesn't stop the pain

If I see you next to never
How can we say forever

Wherever you go
Whatever you do
I will be right here waiting for you
Whatever it takes
Or how my heart breaks
I will be right here waiting for you

I took for granted, all the times
That I thought would last somehow
I hear the laughter, I taste the tears
But I can't get near you now

Oh, can't you see it baby
You've got me going crazy

Wherever you go
Whatever you do
I will be right here waiting for you
Whatever it takes
Or how my heart breaks
I will be right here waiting for you

I wonder how we can survive
This romance
But in the end if I'm with you
I'll take the chance

Oh, can't you see it baby
You've got me going crazy

Wherever you go
Whatever you do
I will be right here waiting for you
Whatever it takes
Or how my heart breaks
I will be right here waiting for you
Waiting for you

 


Εγώ άμα σε φιλώ
Θα είμαι πια παιδί δικό σου
Και όταν καίει το μέτωπό σου
Εγώ θα σε φιλώ
Και θα σου παίρνω τον καημό σου

Εγώ που σε μισώ
Θα μάθω το συνδυασμό σου
Ν' ανοίξω ένα γυρισμό σου
Εγώ που σε μισώ
Χαϊδεύω κάθε φέρσιμό σου

Εγώ σ' ευχαριστώ
Που κολυμπάω στο βυθό σου
Σαν κύμα φτάνω ως το λαιμό σου
Εγώ σ' ευχαριστώ
Και ας πνιγώ για το καλό σου...

Κυριακή, Νοεμβρίου 17, 2013

Προς τιμή της Πανσελήνου...



Άλλη μια μέρα φτάνει στο τέλος της με ένα φεγγάρι που κάνει μάγια στις ψυχές, στα μυαλά και στα κορμιά των ανθρώπων... Μια νέα μέρα θα έρθει, ότι πρέπει για καινούγρια λάθη...



Σ’ αγαπώ αρκετά
για να σ’ αφήσω μόνο σου
αρκετά για να πονάει τόσο
Σ’ αγαπώ αρκετά
ίσα να βρεις το δρόμο σου
λίγο πριν σε πληγώσω

Ήμουν εντάξει μέχρι χτες
με τις πληγές μου ανοιχτές
χαρά να τρέχουνε
Κι ήρθαν δυο βλέμματα βαριά
και πέσαν πάνω μου σκουριά
για να μ’ ελέγχουνε

Μ’ έπιασε κάτι να σ’ το πω
και σου `πα πάλι σ’ αγαπώ
μικρό το ψέμα μου
Συγγνώμη για την προσβολή
μα εγώ δεν είμαι για πολύ
το `χω στο αίμα μου

Ήμουν εντάξει μέχρι χθες
ήξερα τι είναι αυτό που θες
κι ήταν στο χέρι μου
Δε σ’ αφορά προσωπικά
είναι που εμένα τελικά
το `χει τ’ αστέρι μου


 



Αλλού εγώ τράβηξα και αλλού με πηγαίνεις
Αλλιώς σε φαντάστηκα και άλλο μου βγαίνεις
Ποτέ σου δεν ρίσκαρες και πώς να πιστέψεις
Ποιο μέλλον μου συζητάς αν το παρόν δεν αντέξεις
Κι αυτό είναι το τέλος μας κι αυτή είν’ η ζωή μας
Αυτή είν’ η αγάπη μας, δε θά `ρθει μαζί μας
Αυτός είναι ο έρωτας που τη λάμψη θαμπώνει
Αυτή είναι η άγνωστη πλευρά που με λυτρώνει

Μη με κοιτάς δεν πρόκειται να μου αλλάξεις γνώμη
Απόψε χαραμίσαμε λίγη ζωή ακόμη
Μακάρι νά `κλεινε η πληγή με μια απλή συγγνώμη
Απόψε χαραμίσαμε λίγη ζωή ακόμη

Αυτές οι αλήθειες μας που γίναν κομμάτια
Τα άπειρα σχέδια στα σκοτεινά δωμάτια
Απίστευτη ήσουνα γεμάτη με πάθη
Στο φως σε περίμενα μα βράδιασε πάλι


 


Εγώ μεγάλωνα για σένα
και μάλωνα για σένα στους δρόμους
με τα υπόλοιπα παιδιά
τα βράδια ίδρωνα για σένα
και στον ύπνο μου για σένα
τολμηρά είχα κρυμμένα μυστικά

Μετά ωρίμαζα για σένα
και σκάρωνα θλιμμένα στιχάκια
που δεν τα διάβαζε κανείς
ετοιμαζόμουνα για σένα
και δεν άκουγα κανένα
που μου λεγε πως ίσως δεν φανείς

Και περάσαν οι ζωές μας
δεν βρεθήκαμε ποτέ μας
και τη θέση την παίρνουνε σκιές
μ’ αγαπάνε με φροντίζουν
κάπου κάπου σε θυμίζουν
κι εσύ έρχεσαι και φεύγεις όταν θες

Κι έτσι ζω μόνο για σένα
ετοιμάζομαι για σένα
ερωτεύομαι για σένα
περιμένοντας εσένα

Για σένα ήμουν και γινόμουν
το κάλο και το κακό μου
και δεν είχα μόνον έναν εαυτό
για σένα άλλαζα σαν φύλλα
τη χαρά και τη μαυρίλα
και το σπίτι μου είχα πάντα ανοιχτό

Για σένα τράβαγα πιστόλι
κι από φόβο μ’ είχαν όλοι
και δεν άντεχα στο πλάι μου ψυχή
φανταζόμουνα εσένα σε νοήματα κρυμμένα
και ήταν μόνο μια καινούρια σου εκδοχή

 


Ζούμε τις μικρές μας ιστορίες
στο κέντρο και τις συνοικίες
όνειρα μεθυσμένα σχέδια ματαιωμένα
τηλέφωνα απεγνωσμένα

Σκέφτομαι πάλι ίσως δεν ήσουνα εσύ
ό,τι ονειρεύτηκα
όμως θυμάμαι μια νύχτα είδα τα μάτια της λύπης
να μου χαμογελάνε

Ίσως δεν ήμουνα κι εγώ ό,τι ονειρεύτηκες
έτσι κι αλλιώς όλα είναι προσωπικές οπτασίες
Το νιώθω πως σε χάνω...
γλυκιά μου αγάπη καληνύχτα

 

Παρασκευή, Νοεμβρίου 15, 2013

Αν θες να διαλύσεις ενα άνθρωπο απλά πες του την αλήθεια....



Ώρα μηδέν
ν' αφήσεις ώρα είναι πια τα «δεν»
κι αυτά τα «μη»
Ώρα μηδέν
να πνίξεις όλα όσα οι άλλοι λεν'
μεσ' στη σιωπή

Άσε για μια στιγμή
να 'χουν τα χείλη άλλη επαφή
για λίγο, λίγο αφήσου ξανά
Άσε για μια στιγμή
τον ελεγχο σου χάσε στο φιλί
για λίγο, λιγο αφήσου..

..Όταν σ' αγγίζω πεθαίνω
αυτό το θάνατο θέλει η ψυχή
και τον Θεό προλαβαίνω
κάνω εγώ πράξη την πιο δυνατή μου ευχή..
..Όταν σ' αγγίζω πεθαίνω
και στο μυαλό σου μα και στο κορμί
εκεί για πάντα να μένω
πονάει και με γιατρεύει αυτή η επαφή.

Ώρα μηδέν
ν' αλλάξεις της ζωής σου το ρεφρέν
δεν είναι αργά.
Ώρα είναι πια
να βάλεις τα καινούργια σου φτερά
για πιο ψηλά.

Άσε για μια στιγμή
να 'χουν τα χείλη άλλη επαφή
για λίγο, λίγο αφήσου ξανά
Άσε για μια στιγμή
τον ελεγχο σου χάσε στο φιλί
για λίγο, λιγο αφήσου..

Εκεί για μια στιγμή
για μια ζωή
με τρέφει η επαφή σου

..Όταν σ' αγγίζω πεθαίνω
αυτό το θάνατο θέλει η ψυχή
και τον Θεό προλαβαίνω
κάνω εγώ πράξη την πιο δυνατή μου ευχή..
..Όταν σ' αγγίζω πεθαίνω
και στο μυαλό σου μα και στο κορμί
εκεί για πάντα να μένω
πονάει και με γιατρεύει αυτή η επαφή.

Πάλι βρέχει...



Γεμάτες οι ώρες που μπορούν και σπάνε τις χαραμάδες και τις κάνουν πόρτες μέσα τις αναμνήσεις...


Όνειρο κι αυτό
σ’ αγγίζω και σε χάνω
μάτια μου γλυκά μου
αχ πόσο σ’ αγαπώ

Ένα σου φιλί
θέλω να χορτάσω
αχ να το κρατήσω
για πάντα φυλακτό

Βγαίνω στη βροχή
μόνο αυτή σου μοιάζει
μάνα που αγκαλιάζει
ό,τι όμορφο ξεχνώ

Έφερα κρασί
αντάμα να το πιούμε
που φεύγεις να τα πούμε
για ύστερη φορά

Και σου τραγουδώ
δεν μπορώ να κλάψω
μέσα απ’ το τραγούδι
βρίσκω ό,τι αγαπώ

 

Ναι θα πω...



Πόσες και πόσες φορές είπαμε τέρμα... ως εδώ... και άλλες τόσες πάλι κάναμε το μαραθώνιο της ύπαρξης να φαίνεται κατοστάρι στη ψυχή για να φτάσουμε και να πούμε.. ναι...



Ναι θα πω αφού με ξέρω πάλι
Ναι θα πω και με μονό σανδάλι
Θα ντραπώ, vα πω φοβάμαι τη ζωή.

Ναι θα πω θα βρέξω το κεφάλι
Ναι θα πω κι ας με κοιτούν οι άλλοι
Να χτυπώ, καινούρια πόρτα το πρωί.

Δίχτυα ήταν τα χρόνια και τα τράβηξα,
κι όσα σπαρταρούσανε τ’ ανάδειξα
Σ’ έρωτες κι αγάπες μεσολάβησα,
δίχτυα μου βαριά.

Δίχτυα ήταν τα χρόνια κι ήπια θάλασσα,
κι όμως κάτι αιώνια δε τα χάλασα
Τρύπια παντελόνια πάμε γι’ άλλα σαν,
σαν μικρά παιδιά.

Ναι θα πω στους άλλους είπα όχι
Ναι θα πω αφού η καρδιά μου το `χει
Ν’ αγαπώ, μπορεί να το `χει κι η ψυχή.

Δίχτυα ήταν τα χρόνια και τα τράβηξα,
κι όσα σπαρταρούσανε τ’ ανάδειξα
Σ’ έρωτες κι αγάπες μεσολάβησα,
δίχτυα μου βαριά.

Δίχτυα ήταν τα χρόνια κι ήπια θάλασσα,
κι όμως κάτι αιώνια δε τα χάλασα
Τρύπια παντελόνια πάμε γι’ άλλα σαν,
σαν μικρά παιδιά.

Δίχτυα ήταν τα χρόνια καρδιά μου,
κι έσταζε ομορφιά
άπιαστο δελφίνι η χαρά μου,
που `χα συντροφιά.

Δίχτυα ήταν τα χρόνια κι ήπια θάλασσα,
κι όμως κάτι αιώνια δε τα χάλασα
Τρύπια παντελόνια πάμε γι’ άλλα σαν,
σαν μικρά παιδιά.

Ναι θα πω αφού το ξέρω πάλι
Ναι θα πω και με μονό σανδάλι
Θα ντραπώ να πω φοβάμαι τη ζωή.


 

Τρίτη, Οκτωβρίου 22, 2013

Μια στάλα αγάπης απόψε...











Έτσι όπως είμαστε αγκαλιά
έτσι όπως κοιταζόμαστε
βλέπω στα μάτια σου να φέγγει η σκιά
το ίδιο πράγμα καρδιά μου φοβόμαστε
Αν θα νικήσει η στιγμή τη φθορά
αν στο μετά θ’αγαπιόμαστε

Σε χίλια χρόνια μ’ακούς σε χίλια χρόνια ξανά
να δώσουμε ραντεβού στα ίδια σεντόνια αγκαλιά
σε χίλια χρόνια μαζί κι ας μην υπάρχουμε πια
η αγάπη θα ζει χίλια χρόνια μετά

Ούτε θα γίνουμε Θεοί ούτε φως μου το αξίζουμε
πάνω στην άμμο σαν κουκκίδες μικρές
τις δυο γραμμές μας με το σώμα ορίζουμε
Κι όταν δε θα’χω πια για μένα ζωή
θα’χω για σένα στ’ορκίζομαι

Σε χίλια χρόνια μ’ακούς σε χίλια χρόνια ξανά
να δώσουμε ραντεβού στα ίδια σεντόνια αγκαλιά
σε χίλια χρόνια μαζί κι ας μην υπάρχουμε πια
η αγάπη θα ζει χίλια χρόνια μετά

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~****************~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~



 




Kad' na te pomislim
Bojim se da te opet zavolim
U modre usne zarijem zube
Da pravu bol zaboravim

Lane moje, ovih dana
Više i ne tugujem
Pitam samo da l' si sama
Ljude koje ne čujem

Lane moje, noćas kreni
Nije važno bilo s kim
Nađi nekog nalik meni
Da te barem ne volim

Όταν σε σκέφτομαι
Φοβάμαι μήπως σε ξαναγαπήσω
Βυθίζω τα δόντια μου στα μελανιασμένα μου χείλη
για να ξεχάσω τον αληθινό πόνο
Ελαφάκι μου, αυτές τις μέρες
ούτε καν θρηνώ πια
Ρωτάω μόνο αν είσαι μόνη
ανθρώπους που δεν ακούω
Ελαφάκι μου απόψε φύγε
δεν έχει σημασία, με οποιονδήποτε
Βρες κάποιον που να μου μοιάζει
έστω για να μη σ'αγαπώ
(Ας φιλήσει κάποιος άλλος τα χείλη σου
για να σε ξεχάσω ευκολότερα)
Ελαφάκι μου, αυτές τις μέρες
ούτε καν θρηνώ πια
Ρωτάω μόνο αν είσαι μόνη
ανθρώπους που δεν ακούω
Ελαφάκι μου απόψε φύγε
δεν έχει σημασία, με οποιονδήποτε
Βρες κάποιον που να μου μοιάζει
έστω για να μη σ'αγαπώ
για να μη σ'αγαπώ πια

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~********************~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~



H μοίρα κάθε Σταχτοπούτας ....Nα φεύγει δώδεκα παρά !!!!!

Να ήμασταν βαγόνια σ' άλλο τρένο‧
Να μη σε δω ποτέ ξανά μπροστά μου.
Να μέτραγα σωστά τα βήματα μου‧
Να πέρναγες ξυστά και να μην τρέμω.

Άμα έμπαινε έτσι απλά μια τελεία
Όλα θα 'χανε σωθεί.

Να έφευγα για πάντα στο Παρίσι‧
Να μην έπεφτα πάνω σου τυχαία.
Να μην ήσουν η μόνη προκυμαία‧
Που θέλω το ταξίδι μου να κλείσει.

Μια κλασική, τυπική, άκακη τελεία
Σαν αλλαγή, σα σιωπή, σαν αυτοκτονία.

Ίδιο το τρένο, ίδια η πορεία
Είναι άλλο η πράξη κι η θεωρία.
Θα περνάω ξυστά δίπλα σου να τρέμεις.

Τί στην Αθήνα; Τί στο Παρίσι;
Δεν αρκεί πια το πλήθος να μας χωρίσει.
Και στην άκρη της γης θα με πετυχαίνεις.

Άμα έμπαινε έτσι απλά μια τελεία
Όλα θα 'χανε σωθεί...
 

 

Τρίτη, Οκτωβρίου 01, 2013

Τίποτα πια που να έχει σημασία..



Ένα κενό, για την ακρίβεια το απόλυτο κενό.... και τώρα τι?? Πέσαν οι Μάσκες, ο χορός τελείωσε και το ρολόι ξαναχτύπησε 12:00... Μια αέναη διαδρομή σε μονοπάτια, από μονοπάτια... Και αν για λίγο νιώθουμε ικανοποίηση που πληγώσαμε και πληγωθήκαμε η πληρωμή είναι αυτή, να μην έχει τίποτε πια σημασία...




So close, no matter how far
Couldn't be much more from the heart
Forever trusting who we are
and nothing else matters

Never opened myself this way
Life is ours, we live it our way
All these words I don't just say
and nothing else matters

Trust I seek and I find in you
Every day for us something new
Open mind for a different view
and nothing else matters

never cared for what they do
never cared for what they know
but I know

So close, no matter how far
Couldn't be much more from the heart
Forever trusting who we are
and nothing else matters

never cared for what they do
never cared for what they know
but I know

Never opened myself this way
Life is ours, we live it our way
All these words I don't just say

Trust I seek and I find in you
Every day for us something new
Open mind for a different view
and nothing else matters

never cared for what they say
never cared for games they play
never cared for what they do
never cared for what they know
and I know

So close, no matter how far
Couldn't be much more from the heart
Forever trusting who we are
No, nothing else matters



Τόσο κοντά, που δεν έχει σημασία πόσο μακριά
δεν θα μπορούσε πιο πολύ από την καρδιά
για πάντα να πιστεύουμε ποιοι είμαστε
και τίποτα άλλο δεν έχει σημασία

ποτέ δεν ανοίχτηκα έτσι
η ζωή είναι δική μας, τη ζούμε με τον δικό μας τρόπο
αυτά τα λόγια δεν τα λέω απλά
και τίποτα άλλο δεν έχει σημασία

πιστεψέμε σε ψάχνω και βρίσκω κάτι σε σένα
κάθε μέρα για μας είναι και νέο
ανοίγει το μυαλό για μια διαφορετική όψη
και τίποτα άλλο δεν μετράει

ποτέ δεν νοιάστηκα για το τι κάνουν
ποτέ δεν νοιάστηκα για το τι ξέρουν
αλλά ξέρω

τόσο κοντά, που δεν έχει σημασία πόσο μακριά
δεν θα μπορούσε πιο πολύ από την καρδιά
για πάντα να πιστεύουμε ποιοι είμαστε
και τίποτα άλλο δεν έχει σημασία

ποτέ δεν νοιάστηκα για το τι κάνουν
ποτέ δεν νοιάστηκα για το τι ξέρουν
αλλά ξέρω

ποτέ δεν ανοίχτηκα έτσι
η ζωή είναι δική μας, τη ζούμε με τον δικό μας τρόπο
αυτά τα λόγια δεν τα λέω απλά
και τίποτα άλλο δεν έχει σημασία

πιστεψέμε σε ψάχνω και βρίσκω κάτι σε σένα
κάθε μέρα για μας είναι και νέο
ανοίγει το μυαλό για μια διαφορετική όψη
και τίποτα άλλο δεν μετράει

ποτέ δεν νοιάστηκα για το τι λένε
ποτέ δεν νοιάστηκα για το τι παιχνίδια παίζουν

ποτέ δεν νοιάστηκα για το τι κάνουν
και ξέρω

τόσο κοντά, που δεν έχει σημασία πόσο μακριά
δεν θα μπορούσε πιο πολύ από την καρδιά
για πάντα να πιστεύουμε ποιοι είμαστε
και τίποτα άλλο δεν έχει σημασία


Σκάκι...



Ο καλός παίχτης πρέπει πάντα να γνωρίζει πως όσο πιο πολύ σέβεται τον αντίπαλο τόσο πιο αξιοπρεπή ήττα θα έχει...
Αφιερωμένο σε όλους τους λάτρεις του παιχνιδιού...


Κάποτε το ψέμα τελειώνει
Κάποτε το ψέμα τελειώνει
Δεν μπορείς να κρυφτείς πουθενά
Κάποτε το παιχνίδι τελειώνει
Κάποτε το παιχνίδι τελειώνει
Οι πύργοι πέσανε
Οι στρατηγοί σου έχουν χαθεί
Οι στρατιώτες σου ένας-ένας λιγοστεύουν
Τ άλογα δεν υπάρχουν πια
Μένει η βασίλισσα κι εσύ

Η επόμενη κίνηση θα ναι ματ
Η επόμενη κίνηση θα ναι ματ
Τελειώσαμε, τελειώσαμε
Η επόμενη κίνηση θα ναι ματ
Η επόμενη κίνηση θα ναι ματ
Τελειώσαμε, τελειώσαμε
Εδώ

Κάποτε η νύχτα τελειώνει
Κάποτε η νύχτα τελειώνει
Δεν μπορείς να κρυφτείς πουθενά
Κάποτε ο εφιάλτης τελειώνει
Κάποτε ο εφιάλτης τελειώνει
Οι μάσκες πέσανε
Το πρόσωπό σου έχει φανεί
Κι όλο το ψέμα σου
Τρέμει γυμνό μπρος στην αλήθεια
Άλλοθι δεν υπάρχουν πια
Ό,τι κι αν κάνεις είναι αργά


Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 11, 2013

Όλα αυτά...

Λένε πως η αληθινή αγάπη γιορτάζει κάθε μέρα...

 


Ζητιάνοι στους δρόμους
ζητιάνα ζωή
που φεύγεις και μένει
μονάχα η στιγμή

Σπασμένο το βλέμμα
του πόνου φιλί
και η μόνη ελπίδα
που έχω είσαι εσύ

Και όλα αυτά που αγάπησα
στην αγκαλιά σου τα’κρυψα
εγώ κι εσύ σαν δυο σταγόνες
μαζί μεσ’τους χειμώνες
εγώ κι εσύ ένα κορμί
μια αναπνοή

Ζητάω να νιώσω
να γίνω παιδί
μα οι νύχτες βελόνες
τρυπούν το κορμί

Χαμένες οι σκέψεις μου
σε αναζητούν
στα χρόνια που’φύγαν
σε αυτά που θα’ρθούν...


Στίχοι: Βασίλης Μπαμπανιάρης

Μουσική: Βασίλης Μπαμπανιάρης

Σάββατο, Σεπτεμβρίου 07, 2013

Εγώ μιλάω για δύναμη...

Καμμιά φορά απλά τα λόγια είναι περιττά...





Όλα ξέρω γιατί γίνονται
και πως λειτουργούν,
το μυαλό με βοήθησε
να καταλαβαίνω,
οι ευαίσθητοι αμύνονται
στη ζωή και αργούν,
κι η λαχτάρα τους συνήθισε
να πατάει το φρένο.

Όλα ξέρω τι σημαίνουν
και τι εννοούν,
το μυαλό μου με συντόνισε
στο καινούργιο μήκος,
οι ευαίσθητοι παθαίνουν
και παρανοούν,
λες κι ο κόσμος το κανόνισε
να γλιτώνει ο λύκος.


Μα εγώ μιλάω για δύναμη,
της αγάπης ισοδύναμη,
και ζητάω προτεραιότητα,
φύση, θέση, κι ιδιότητα.

Μα εγώ μιλάω για δύναμη,
της ελπίδας ισοδύναμη,
και γυρνάω στην αθωότητα,
την παλιά μου την ταυτότητα.

Τον Εαυτό του Παιδί...





Όλοι θέλουμε κάπου να κουρνιάσουμε όταν όλα φαίνονται πως χάνονται... Μια αγκαλιά έστω και φανταστική... έστω για μια στιγμή.... εκεί που όλοι για μια μικρή χαραμάδα στο χρόνο γυρνάμε πάλι στο παιδί που έχουμε μέσα μας...

Τον εαυτό του παιδί απ' το χέρι κρατάει
στα ίδια μέρη κι απόψε η ζωή θα τους πάει.
θα περάσουν ξανά απ' της μνήμης τα σπίτια
από θάλασσες άδειες, απ' του φόβου τα δίχτυα.

Θα σταθούνε μαζί και θα δουν να περνάνε
σαν ποτάμια οι στιγμές που ποτέ δε γυρνάνε
και τα πρόσωπα που έγιναν δρόμοι κι αιώνες
και τα όνειρα που έσκαψαν μες στα χρόνια κρυψώνες.

Όταν ήμουν παιδί είχα βρει έναν κήπο
για να κρύβομαι εκεί απ' τη ζωή όταν λείπω
όταν ήμουν παιδί είχα κρύψει έναν ήλιο
να 'χει ο δρόμος μου φως κι η σιωπή μου έναν φίλο.

Τον εαυτό του παιδί απ' το χέρι θα πιάσει
σαν γυαλί μια στιγμή θα ραγίσει, θα σπάσει
θα χωρίσουν μετά κι ο καθένας θα πάει
σ' έναν κόσμο μισό που τους δυο δεν χωράει.


Στίχοι : Παρασκευάς Καρασούλος
Μουσική : Μάριος Φραγκούλης
 

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 05, 2013

Από το απόλυτο τίποτα...


Να θέλεις, να μπορείς, να δοκιμάζεις, να δαμάζεις, να δαμάζεσαι. Και στο τέλος να τα καταφέρνεις, να κάνεις αγάπη από το απόλυτο τίποτα...

I know just how to whisper
And I know just how to cry
I know just where to find the answers
And I know just how to lie
I know just how to fake it
And I know just how to scheme
I know just when to face the truth
And then I know just when to dream

And I know just where to touch you
And I know just what to prove
I know when to pull you closer
And I know when to let you loose
And I know the night is fading
And I know the time's gonna fly
And I'm never gonna tell you
Everything I gotta tell you
But I know I gotta give it a try

And I know the roads to riches
And I know the ways to fame
I know all the rules
And I know how to break 'em
And I always know the name of the game

But I don't know how to leave you
And I'll never let you fall
And I don't know how you do it
Making love out of nothing at all

Making love, Out of nothing at all
Making love, Out of nothing at all
Making love, Out of nothing at all
Making love, Out of nothing at all
Making love, Out of nothing at all
Making love, Out of nothing at all

Everytime I see you all the rays of the sun
Are streaming through the waves in your hair
And every star in the sky is taking aim at your eyes
Like a spotlight

The beating of my heart is a drum and it's lost
And it's looking for a rhythm like you
You can take the darkness from the pit of the night
And turn into a beacon burning endlessly bright

I've gotta follow it 'cause everything I know
Well it's nothing till I give it to you

I can make the runner stumble
I can make the final block
And I can make every tackle at the sound of the whistle
I can make all the stadiums rock
I can make tonight forever
Or I can make it disappear by the dawn
I can make you every promise that has ever been made
I can make all your demons be gone

But I'm never gonna make it without you
Do you really want to see me crawl
And I'm never gonna make it like you do
Making love out of nothing at all

Making love, Out of nothing at all

 

Ο Βυθός σου...


Δύο άκρα αντίθετα δεμένα σε άρρηκτα χρυσά δεσμά. Και κάπου εκεί όλοι εμείς αλήτες σε ένα Σύμπαν που μοιάζει τόσο πολύ στο Κάτι ενώ ταυτόχρονα μας αφαιρεί κάθε δικαίωμα Αντίστασης... Κάθε δικαίωμα να πάρουμε ότι μας ανήκει, ή ότι τέλος πάντων, πιστεύουμε πως μας ανήκει... Ένας βυθός που ανοίγει διάπλατα μια αγκαλιά να κρυφτούμε, να χαθούμε, να αγαπήσουμε, να μισήσουμε... Δύο άκρα αντίθετα...

Εγώ άμα σε φιλώ
Θα είμαι πια παιδί δικό σου
Και όταν καίει το μέτωπό σου
Εγώ θα σε φιλώ
Και θα σου παίρνω τον καημό σου

Εγώ που σε μισώ
Θα μάθω το συνδυασμό σου
Ν' ανοίξω ένα γυρισμό σου
Εγώ που σε μισώ
Χαϊδεύω κάθε φέρσιμό σου

Εγώ σ' ευχαριστώ
Που κολυμπάω στο βυθό σου
Σαν κύμα φτάνω ως το λαιμό σου
Εγώ σ' ευχαριστώ
Και ας πνιγώ για το καλό σου...

Στίχοι: Ελεάνα Βραχάλη
Μουσική: Μιχάλης Χατζηγιάννης

Μη τον Ρωτάς τον Ουρανό...





Όμορφες στιγμές που σημάδεψαν μια αλητεία στο Σύμπαν....
Για το Τότε, το Τώρα, το Εκεί, το Εδώ, το Παντού....
Στίχοι που μας σημάδεψαν όλους, άλλους πολύ, άλλους λίγο...

Λόγο στο λόγο και ξεχαστήκαμε
μας πήρε ο πόνος και νυχτωθήκαμε
σβήσε το δάκρυ με το μαντίλι σου
να πιω τον ήλιο μέσα απ’ τα χείλη σου

Μην τον ρωτάς τον ουρανό
το σύννεφο και το φεγγάρι
το βλέμμα σου το σκοτεινό
κάτι απ’ τη νύχτα έχει πάρει

Ό,τι μας βρήκε κι ό,τι μας λύπησε
σαν το μαχαίρι κρυφά μας χτύπησε
σβήσε το δάκρυ με το μαντίλι σου
να πιω τον ήλιο μέσα απ’ τα χείλη σου

Μην τον ρωτάς τον ουρανό
το σύννεφο και το φεγγάρι
το βλέμμα σου το σκοτεινό
κάτι απ’ τη νύχτα έχει πάρει


 Στίχοι: Γιάννης Ιωαννίδης & Παναγιώτης Κοκοντίνης


Μουσική: 
Μάνος Χατζιδάκις