Casting Ψυχών

Ένας απίστευτος σκηνοθέτης ξυπνά μέσα μας και μια άγρια χαρά μας κατακλύζει όταν πρόκειτε να γνωρίσουμε κάποιον άνθρωπο. Το σκηνικό στήνεται, το σενάριο έχει ήδη γραφτεί πότε από ένα σεναριογράφο πότε από δύο.  Ο Διευθυντής φωτογραφίας λαμβάνει θέση, φωτισμός απαραίτητος και έτοιμος, σκηνικά, κοστούμια όλα έτοιμα. Και έρχεται η στιγμή του casting... ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ... και τότε ανοίγουν τα portfolio... για να δω τι έχω, ψηλός, καστανός με πράσινα μάτια... μμμμ... μου κάνει για αυτό το έργο??? Για να ρίξω μια ματιά ακόμα, << αυτή ποια είναι?? έχει κορμί λαμπάδα? είναι ξανθιά φυσική ή βαμμένη? είναι καστανή? είναι κοντή? είναι ψηλή? είναι παχιά? έχει π@π@ για brazilian μαγιό? Και στοιβάζονται οι υποψήφιοι...

Σαν ένα παζάρι, σαν μια λαϊκή αγορά όπου μπορείς να διαλέξεις πάντα κάτω από συγκεκριμένα standars. 

Εμείς οι σκηνοθέτες έχουμε φτιάξει μια συγκεκριμένη εικόνα του πρωταγωνιστή στη ζωή μας έτσι δεν είναι? Δικό μας το έργο, δικό μας το σκηνικό, δικά μας όλα, άρα?? Εμείς το μαχαίρι εμείς και το πεπόνι... Καμμιά φορά σχεδόν πάντα όμως και στους πρωταγωινστές δεν υπάρχει αξιοκρατία... Μπορεί το έργο να είναι εξαιρετικό και να έχει όλα τα προγνωστικά με το μέρος του για το επικείμενο Oscar, αλλά... αλλά... αν είσαι λίγο παχουλή, λίγο κοντούλα και κάνεις το λάθος να ερωτευτείς συγκεκριμένης φύσης και θέσης πρωταγωνιστή, αν είσαι αντράκι με κοιλίτσα και λίγο αέρα στα μαλλάκια και θελήσεις στο έργο σου για πρωταγωνίστρια, τότε ακούς από τα καμαρίνια του μυαλού .. << που πας ρε Καραμήτρο... !!! >>   

Και τότε αναρωτιέσαι ... Τι δε πήγε καλα??? Όλα ήταν... είναι... τέλεια, γιατί??? 

Συνεχίζεται...